در این مقاله در رابطه با بیماری نقرس، علائم نقرس و درمان آن میپردازیم. با ما همراه باشید تا در رابطه با این بیماری اطلاعات کافی را بدست آورید.

درباره بیماری نقرس

بیماری نقرس نوع دردناک و خاصی از آرتریت است و زمانی رخ می دهد که در آن سطوح بالای اسید اوریک در خون باعث تشکیل و تجمع کریستال هایی در داخل و اطراف مفصل می شود.

همچنین مفصل ها با تکه های میکروسکوپی از  اسید اوریک پر ، قرمز و متورم شده و به شدت به لمس حساس می شوند.

میزان بالای اسید اوریک در خون  اکثر افراد مبتلا به نقرس  بیش از 6 میلی گرم در دسی لیتر در زنان و 7 میلی گرم در دسی لیتر در مردان (سطح آن می تواند در برخی موارد به 12 میلی گرم در دسی لیتر یا بیشتر برسد) گزارش شده است. کریستال های اسید اوریک همچنین می توانند باعث سنگ کلیه و آسیب کلیه شوند.

فرآیند ابتلا به نقرس

همان طور که گفته شد، نقرس به دلیل وجود کریستال های اسید اوریک زیاد در بدن ایجاد می شود. کریستال های اسید اوریک زمانی تشکیل می شوند که اسید اوریک بیش از حد در بدن وجود داشته باشد. اسید اوریک یک ماده زائد بدن است و در خون حل می شود.

این مواد زائد با ادرار از طریق کلیه ها از بدن خارج می شود. اسید اوریک در طی تجزیه پورین  تولید می شود. ( پورین ها مولکول‌هایی هستند که به ساخت برخی از ترکیبات حیاتی موجود در سلول‌های همه گیاهان و حیوانات، از جمله DNA (ژن‌ها)، RNA (تولید پروتئین) و ATP (انرژی) کمک می‌کنند. )

پیدایش پورین

پورین زمانی ایجاد می شود که سلول ها در بدن تجزیه می شوند. در بدن هر انسانی، سلول ها به طور مداوم در حال شکسته شدن و ساخته شدن هستند. بنابراین پورین در طی این متابولیسم سلول ها تولید می شود. همچنین پورین از طریق برخی غذاها وارد بدن می شود. غذاهای حیوانی، مانند گوشت و ماهی، به ویژه حاوی مقدار زیادی پورین هستند.گوشت های قرمز (گوشت گاو، آهو، گاومیش کوهان دار امریکایی) به طور کلی دارای پورین بیشتری نسبت به گوشت های سفید است و باید فقط گاهی اوقات مصرف شوند.

رژیم غذایی نقرس

رژیم غذایی نقرس ممکن است به کاهش سطح اسید اوریک در خون کمک کند اما رژیم غذایی نقرس درمان نیست. فقط ممکن است خطر حملات مکرر نقرس را کاهش دهد و پیشرفت آسیب مفاصل را کندتر کند.

علائم بیماری نقرس

عواملی وجود دارند که می توانند باعث حمله نقرس شوند، مانند برخی غذاها. علاوه بر استعداد ارثی، علائم نقرس همچنین می تواند از موارد زیر باشد:

1. اختلالات کلیوی

کلیه ها وظیفه فیلتر کردن اسید اوریک را دارند. اگر کلیه ها بیمار یا ضعیف شده باشند، دیگر نمی توانند عملکرد فیلترینگ را به درستی انجام دهند. سپس سطح اسید اوریک خیلی بالا می رود.

2. سندرم Lesch-Nyhan

این سندرم فقط در مردان رخ می دهد و بسیار نادر است. این بیماری ارثی منجر به تولید بیش از حد پورین می شود. همچنین باعث می شود که سطح اسید اوریک بیش از حد افزایش یابد. این وضعیت فقط باعث نقرس نمی شود بلکه می تواند باعث عقب ماندگی ذهنی نیز شود.

3. استفاده از قرص های دیورتیک

به قرص های دیورتیک مدر نیز می گویند، اینها برای مثال برای فشار خون بالا تجویز می شوند. با فشار خون بالا، رطوبت بیش از حد در رگ های خونی وجود دارد که می تواند مضر باشد.

ماده موجود در دیورتیک ها باعث می شود که فرد بیشتر ادرار کند، اما اسید اوریک بیشتری در خود نگه دارد. این علت اخیراً توسط محققان مورد سوال قرار گرفته است. آنها می گویند که این قرص های آب نیست که باعث افزایش خطر ابتلا به نقرس می شود، بلکه فشار خون بالا است.

4. مصرف زیاد الکل

الکل باعث افزایش میزان اسید اوریک در بدن می شود. این به این دلیل است که الکل حاوی مقدار زیادی پورین است.

5. اضافه وزن

افراد دارای اضافه وزن اسید اوریک بیشتری را حفظ می کنند. علاوه بر این، اضافه وزن نیز باعث تولید اسید اوریک بیشتر می شود.

6. شیمی درمانی

شیمی درمانی برای از بین بردن بافت سرطانی استفاده می شود. متأسفانه این امر باعث از بین رفتن بافت سالم نیز می شود. در طی تجزیه این بافت، مقدار زیادی پورین آزاد می شود.

7. پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری التهابی مزمن پوست است. سلول های پوست با سرعتی سریع تجزیه می شوند. این تجزیه مقدار زیادی پورین تولید می کند.

8. لوسمی

لوسمی سرطان خون است. در این بیماری سلول های خون تجزیه می شوند. همچنین مقدار زیادی پورین در طی تجزیه سلول ها آزاد می شود.

9. غذای غنی از پورین

تحت عنوان تغذیه و نقرس توضیح داده شده است که تغذیه چه نقشی در علائم نقرس دارد.

علائم بیماری نقرس

حمله نقرس اغلب به طور ناگهانی رخ می دهد. مشخصه اصلی نقرس درد است. به خصوص در یکی از انگشتان بزرگ پا. پوست اطراف آن می تواند لکه دار و قرمز باشد. همچنین ممکن است ندول های کوچکی در زیر پوست وجود داشته باشد.

اینها تجمع بلورهای اسید اوریک هستند. به این تجمعات توفی گفته می شود. درد اغلب در شب رخ می دهد. این به این دلیل است که بدن عمدتاً در طول خواب سلول‌ها را می‌شکند و می‌سازد.

درد می تواند به سرعت بسیار شدید شود. هنگام بلند شدن، راه رفتن ممکن است دشوار باشد. انگشت پا اغلب تا حدی متورم است و احساس گرما می کندکه یک کفش یا جوراب روی پا می تواند باعث درد بیشتر شود. لازم نیست که درد همیشه در یکی از انگشتان شست پا باشد. همچنین می تواند در جای دیگری در پا، مچ پا، زانو یا آرنج رخ دهد. در اصل، التهاب می تواند در هر مفصلی در بدن رخ دهد. التهاب می تواند از روزها تا چند هفته ادامه یابد. این دوره اغلب در فعالیت های روزمره مانند کار یا خواب عادی شبانه اختلال ایجاد می کند. سایر علائم نشان دهنده نقرس عبارتند از: تب ، خستگی ، تورم مفاصل پا یا بازو.

توصیه‌ی های هلث به شما

هنگامی که بسیاری از علائم نشان دهنده نقرس مشاهده می شود، توصیه می شود با پزشک مشورت کنید. هنگام تشخیص علائم، پزشک آزمایش خون و ادرار را تجویز می کند. در برخی موارد، پزشک عمومی شما را به متخصص روماتولوژی ارجاع می دهد. پزشک گاهی اوقات مقداری مایع را از ناحیه دردناک خارج و در زیر میکروسکوپ از نظر حضور کریستال های اسید اوریک بررسی می کند. این آزمایشات می تواند نقرس را تایید یا رد کند.

درمان بیماری نقرس

اگر نقرس تشخیص داده شود، پزشک اغلب می تواند دارو تجویز کند. چندین دارو می توانند باعث حل شدن کریستال های اسید اوریک شوند. داروهای تجویز شده برای نقرس عبارتند از:

کورتیکواستروئیدها : اینها داروهای ضد التهابی هستند و در چندین بیماری التهابی استفاده می شوند. نمونه ای از کورتیکواستروئیدها پردنیزون است.

کلشی سین : این دارو همچنین ضد التهاب است و عمدتاً برای نقرس استفاده می شود. همچنین برای پیشگیری از حمله نقرس به صورت پیشگیرانه تجویز می شود.

لوپورینول : آلوپورینول تضمین می کند که بدن اسید اوریک کمتری تولید می کند. بنابراین معمولاً به عنوان یک داروی پیشگیرانه استفاده می شود.

بنزبرومارون : اگر آلوپورینول به اندازه کافی مؤثر نباشد یا عوارض جانبی زیادی داشته باشد، معمولاً بنزبرومارون تجویز می شود. این دارو باعث دفع بیشتر اسید اوریک می شود.

فبوکسوستات : این دارو معمولاً تجویز نمی شود. تنها زمانی تجویز می شود که داروهای فوق به درستی عمل نکنند یا عوارض جانبی زیادی ایجاد کنند. فبوکسوستات سطح اسید اوریک را کاهش می دهد.

علاوه بر این، معمولاً از مسکن های ضد التهابی استفاده می شود. این مسکن ها NSAID نامیده می شوند. این NSAID ها شامل دیکلوفناک و ایبوپروفن هستند. عاقلانه نیست که به طور مستقل از این مسکن ها برای مدت طولانی و برای مدت طولانی استفاده کنید. به عنوان مثال، اینها می توانند باعث مشکلات معده شوند. همیشه در مورد استفاده از NSAID ها با پزشک عمومی یا متخصص خود صحبت کنید.

اصول کلی رژیم غذایی نقرس از توصیه های معمول رژیم غذایی سالم پیروی می کند

• کاهش وزن

اضافه وزن خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد و کاهش وزن خطر ابتلا به نقرس را کاهش می دهد. تحقیقات نشان می دهد که کاهش تعداد کالری و کاهش وزن – حتی بدون رژیم غذایی با محدودیت پورین – سطح اسید اوریک را کاهش داده و تعداد حملات نقرس را کاهش می دهد. کاهش وزن همچنین استرس کلی روی مفاصل را کاهش می دهد.

نکته ی مهم در کاهش وزن این است که اگرچه اضافه وزن می تواند باعث نقرس یا شروع حمله نقرس شود، اما اگر وزن بیش از حد بالا است، توصیه می شود تحت نظر متخصص تغذیه وزن خود را کاهش دهید. مشاوره درست در اینجا مهم است، زیرا کاهش وزن خیلی سریع  خود می تواند باعث حمله نقرس شود. هنگام کاهش وزن، چربی بدن عمدتاً سوزانده می شود. این مقدار زیادی پورین آزاد می کند. اگر کاهش وزن خیلی سریع باشد، خطر حمله نقرس را افزایش می دهد.

• کربوهیدرات های پیچیده

میوه ها، سبزیجات و غلات کامل که کربوهیدرات های پیچیده را فراهم می کنند، بیشتر بخورید. از خوردن غذاها و نوشیدنی های حاوی شربت ذرت با فروکتوز بالا خودداری کنید و مصرف آب میوه های طبیعی شیرین را محدود کنید.

• آب

با نوشیدن آب به خوبی هیدراته بمانید.

• چربی ها

مصرف چربی های اشباع شده از گوشت قرمز، مرغ چرب و لبنیات پرچرب را کاهش دهید.

• پروتئین ها

روی گوشت بدون چربی و مرغ، لبنیات کم چرب به عنوان منابع پروتئین تمرکز کنید.

افراد مبتلا به نقرس در معرض خطر افزایش فشار خون هستند. دقیقاً مشخص نیست که چگونه این اتفاق می افتد. فشار خون بالا به این معنی است که مایعات بیش از حد در رگ های خونی وجود دارد که باعث می شود فشار در رگ ها بیش از حد بالا باشد.

فشار خون بالا برای رگ های خونی مضر است و می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد. احتمال ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در افراد مبتلا به نقرس 24 تا 35 درصد بیشتر از افراد بدون نقرس است.

علاوه بر این، درمان نقرس عمدتاً با هدف حفظ رژیم غذایی کم پورین است.

رژیم های کم پورین

از اواسط قرن بیستم رژیم های غذایی کم پورین (در ترکیب با دارو) برای نقرس تجویز شده است. این توصیه غذایی مبتنی بر این باور است که پورین های زیاد در رژیم غذایی باعث افزایش اسید اوریک در خون می شود.

اکنون، از آنجایی که همه گیاهان و جانوران از سلول ساخته شده‌اند، و همه سلول‌ها حاوی پورین هستند، درخواست از کسی که پورین کمتری بخورد، مشکل است. با این حال، از آنجایی که بیشتر غذاهای حیوانی نسبت به اکثر غذاهای گیاهی پورین بیشتری دارند (غذاهای حیوانی متراکم تر هستند و سلول های بیشتری در واحد وزن دارند)، پزشکان به افراد مبتلا به نقرس توصیه می کنند که گوشت کمتری مصرف کنند.

شما همچنین می توانید پورین را در رژیم غذایی خود با مصرف کمتر غذاهای کامل از همه نوع کاهش دهید.

• غذاهای کم پورین

1. غلات تصفیه شده و محصولات غلات مانند کورن فلکس، نان سفید، پاستا، آرد و تاپیوکا
2. شیر، فرآورده های شیر و تخم مرغ
3. شکر، شیرینی و ژلاتین
4. کره، مارگارین چند غیر اشباع و تمام چربی های دیگر
5. میوه، آجیل و کره بادام زمینی
6. کاهو، گوجه فرنگی و سبزیجات سبز (به جز اسفناج و مارچوبه)
7. سوپ خامه ای گیاهی که با سبزیجات کم پورین تهیه می شود
8. آب، آب میوه، کوردیال و نوشیدنی های گازدار

• غذاهای با پورین بالا

1. همه گوشت ها، از جمله گوشت اندام، و غذاهای دریایی
2. عصاره گوشت و سس
3. عصاره مخمر و مخمر
4. آبجو و سایر نوشیدنی های الکلی
5. لوبیا، نخود، عدس، بلغور جو دوسر، اسفناج، مارچوبه، گل کلم و قارچ