در این مقاله به این می پردازیم که چرا افراد به منیزیم نیاز دارند، کمبود منیزیم به چه معناست و علائم اصلی کمبود چیست. ما همچنین تشخیص، غذاهایی که باید بخوریم، نکاتی برای بهبود جذب و مکمل های منیزیم را پوشش می دهیم.

کمبود منیزیم با علائم بالینی یک مشکل شایع است و باعث ایجاد التهاب مزمن می گردد. کمبود منیزیم موجب طیف وسیعی از مشکلات سلامت روانی و جسمی از بیماری های متابولیک تا اختلالات شناختی، از استئوپنی و سارکوپنی تا افسردگی را شامل می شود. مشخص شده است که محتوای منیزیم در میوه ها و سبزیجات در پنجاه سال گذشته کاهش یافته است و حدود 80 درصد از این فلز در طی فرآوری مواد غذایی از بین می رود. در نتیجه، درصد زیادی از مردم در سراسر جهان حداقل نیاز روزانه به منیزیم را برآورده نمی کنند.

چرا به این ماده معدنی نیاز داریم؟

منیزیم یک ماده معدنی و الکترولیت ضروری در بسیاری از فرآیندهای مهم بدن است و افراد باید روزانه به اندازه کافی منیزیم را در رژیم غذایی خود دریافت کنند :

• تولید انرژی
• ساختار استخوان و دندان
• عملکرد عضلات
• عملکرد عصبی
• همانندسازی DNA، RNA و سنتز پروتئین

 محتویات مکمل قرص جوشان کلسیم + منیزیم + ویتامین د۳ + زینک

قرص جوشان کلسیم + منیزیم + ویتامین د۳ + زینک حاوی کلسیم، ویتامین D3، منیزیم و روی است که این عناصر بسیار به هم مرتبط و اثر تکمیلی روی یکدیگر دارند که هر کدام آن‌ها را بخش به بخش توضیح داده‌ایم :

• این مکمل بدون مواد افزودنی و همچنین فاقد گلوکز(قند) و گلوتن است.
• طعم بلوبری این فراورده تجربه تازه ای برای مصرف این مکمل را به همراه دارد.
• کلسیم با افزایش تراکم، استخوان ها را قوی تر می کند و به درمان و پیشگیری از سطوح پایین کلسیم کمک می کند.
• ویتامین D3 به جذب کلسیم کمک می کند.
• منیزیم با تبدیل ویتامین D به شکل فعال آن به جذب کلسیم کمک می کند.
• روی برای سلول‌های استخوان‌ساز ضروری است و از تشکیل سلول‌هایی که باعث تجزیه استخوان‌ها می‌شوند، جلوگیری می‌کند.

لذا مکمل کلسیم + منیزیم + ویتامین D3 + روی به تقویت استخوان ها کمک می کند و این فرمول به راحتی جذب می‌شود تا سلامت استخوان و ماهیچه ها را ارتقا دهد.

لازم به ذکر است هنگامی که تمام مکمل ها با هم ترکیب می‌شوند شوند، کمبودهای تغذیه ای درمان می شوند.

کمبود منیزیم به چه معناست؟

اکثر مردم منیزیم کافی را در رژیم غذایی خود دریافت نمی‌کنند. با این حال، بدن می تواند سطوح خوبی از منیزیم را حفظ کند، بنابراین اینکه که فردی علائم کمبود منیزیم را به طور جدی تجربه کند، نادر است.

عواملی که می توانند خطر ابتلا به علائم کمبود منیزیم را در افراد افزایش دهند

1. به طور مداوم از یک رژیم غذایی کم منیزیم استفاده کنید
2. داشتن اختلالات گوارشی مانند بیماری کرون، بیماری سلیاک یا آنتریت منطقه ای
3. از دست دادن مقادیر بیش از حد منیزیم از طریق ادرار و عرق ناشی از اختلالات ژنتیکی یا نوشیدن بیش از حد الکل
4. باردار بودن و شیرده بودن
5. در بیمارستان بستری شدن
6. داشتن اختلالات پاراتیروئید و هیپرآلدوسترونیسم
7. مبتلا به دیابت نوع 2
8. مصرف برخی داروها مانند مهارکننده های پمپ پروتون، دیورتیک ها، بیس فسفونات ها و آنتی بیوتیک ها

کمبود طولانی مدت منیزیم ممکن است اثرات نامطلوبی بر موارد زیر داشته باشد

• تراکم استخوان
• عملکرد مغز
• عملکرد عصب و ماهیچه
• دستگاه گوارش

از دست دادن تراکم استخوان می تواند نگران کننده باشد. در افراد جوان، کمبود منیزیم ممکن است از رشد استخوان جلوگیری کند. دریافت منیزیم کافی در دوران کودکی، زمانی که استخوان ها هنوز در حال رشد هستند، حیاتی است. در افراد مسن، کمبود منیزیم ممکن است خطر پوکی استخوان و شکستگی استخوان را افزایش دهد.

علائم کمبود منیزیم 

 علائم اولیه کمبود منیزیم ممکن است شامل موارد زیر باشد :

• حالت تهوع
• استفراغ
• از دست دادن اشتها
• خستگی
• ضعف
• با پیشرفت کمبود، افراد ممکن است تجربه کنند:
• کاهش سطح کلسیم در خون که به عنوان هیپوکلسمی شناخته می شود
• کاهش سطح پتاسیم در خون به نام هیپوکالمی
• بی حسی و گزگز در اندام ها
• گرفتگی و انقباضات عضلانی
• تشنج
• تغییرات شخصیتی
• ریتم غیر طبیعی قلب
• اسپاسم عروق کرونر
• کمبود طولانی مدت منیزیم می تواند تأثیر نامطلوبی بر سلامت طولانی مدت فرد داشته باشد و خطر ابتلا به بیماری های مزمن را افزایش دهد، هر کسی که هر یک از این علائم را تجربه می کند باید برای آزمایشات برای تعیین علت به پزشک مراجعه کند.
• بیماری قلبی
• فشار خون بالا
• دیابت نوع 2
• پوکی استخوان

تشخیص و تعیین میزان مصرف روزانه منیزیم

تشخیص کمبود منیزیم در کشورهای مختلف متفاوت است. این به این دلیل است که اندازه گیری دقیق مقدار منیزیم در بدن یک فرد دشوار است. در ایالات متحده، پزشکان برای تعیین وضعیت منیزیم فرد، میزان دریافت رژیم غذایی را تخمین می زنند.

با توجه به منبع معتبر مؤسسه ملی سلامت، مصرف روزانه‌ی توصیه شده ماده در رژیم غذایی (RDA) :

• برای افراد بین 19 تا 30 سال عبارت است از:

310 میلی گرم برای زنان

400 میلی گرم برای مردان

• برای افراد 31 سال یا بیشتر، RDA عبارت است از:

320 میلی گرم برای خانم ها

420 میلی گرم برای مردان

• این نیازها در نوجوانان 14 تا 18 ساله و همچنین برای کسانی که باردار هستند بیشتر است.
• کودکان کوچکتر نسبت به نوجوانان و بزرگسالان به منیزیم کمتری نیاز دارند.

مواد غذایی حاوی منیزیم 

رسیدن به RDA گفته شده برای منیزیم با خوردن غذاهای حاوی سطوح بالای منیزیم، مانند سبزیجات سبز، میوه ها، غلات کامل، غلات و حبوبات امکان پذیر است. هنگامی که سطح منیزیم پایین باشد، بدن منیزیم اضافی را از روده کوچک جذب می کند، در حالی که مقدار دفع شده توسط کلیه ها را کاهش می دهد.

برخی از غذاهای حاوی منیزیم به شرح زیر فهرست شده اند :

• دانه کدو تنبل
• دانه های چیا
• آجیل، به خصوص بادام، بادام هندی، بادام زمینی
• اسفناج
• لوبیا سیاه
• ادامه
• کره بادام زمینی
• نان گندم کامل
• آووکادو
• سیب زمینی
• برنج
• ماست
• غلات غنی شده و سایر مواد غذایی

سایر غذاهای حاوی منیزیم عبارتند از

• بلغور جو دوسر
• لوبیا
• موز و سیب
• ماهی هایی مانند سالمون و هالیبوت
• شیر
• کشمش
• سینه مرغ
• گوشت گاو
• کلم بروکلی و هویج

نکاتی برای بهبود جذب منیزیم

خوردن سبزیجات خام ممکن است جذب منیزیم را بهبود بخشد. برخی مواد مغذی می توانند بر میزان جذب منیزیم تأثیر بگذارند. افرادی که می خواهند بهبود جذب سطح منیزیم خود را افزایش دهند می توانند این موارد را امتحان کنند:

• کاهش یا اجتناب از مصرف غذاهای غنی از کلسیم دو ساعت قبل یا بعد از مصرف غذاهای غنی از منیزیم
• اجتناب از مکمل های روی با دوز بالا
• درمان کمبود ویتامین D
• خوردن سبزیجات خام به جای پختن آنها
• ترک سیگار

مکمل های منیزیم

پزشک ممکن است مکمل‌های منیزیم را برای افرادی که جذب منیزیم ضعیفی دارند یا بیماری‌های زمینه‌ای دارند که ممکن است از جذب کافی منیزیم جلوگیری کند، توصیه نماید. پزشکان ممکن است توصیه کنند که افراد بالای 60 سال از مکمل منیزیم استفاده کنند، زیرا با افزایش سن جذب آن کاهش می یابد.

اگر  قصد مصرف مکمل دارید، ابتدا با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید که با داروهای شما تداخلی نداشته باشد.

مصرف بیش از حد توصیه شده منیزیم می تواند باعث اسهال، گرفتگی عضلات و حالت تهوع شود. نوزادان، افراد مسن و افرادی که عملکرد کلیوی آنها کاهش یافته است در معرض افزایش خطر مسمومیت با منیزیم هستند و باید از مصرف مکمل های با دوز بالا اجتناب کنند.